Het was maar een kleine aanrijding, met een klein deukje.
Ze was achteruit het parkeervak uitgereden en had niet goed opgelet. De auto die op de weg reed kon door de gladheid niet genoeg uitwijken en schoof heel kalm tegen haar bumper aan. Geen grote klap, geen airbag die met groot geweld uit het dashboard kwam knallen, maar gewoon een tikkie.
Ze vertelde nog helemaal overstuur en met roodomrande ogen van het huilen haar verhaal met alle ins en outs. Het was dan misschien maar een kleine aanrijding met een klein deukje, maar de impact op haar was groot.
Ik luisterde naar haar verhaal en het was alsof ik door een zoomlens keek. Je kent ze wel, van die grote toeters waarmee je een piepklein stukje prachtig kunt vergroten. Je kunt soms bijna niet meer zien waar je eigenlijk naar zit te kijken, zó sterk is er ingezoomd.
Dat sterke inzoomen zorgt ervoor dat alle details heel goed zichtbaar zijn en eigenlijk heel groot worden. Het juiste perspectief valt een beetje weg. Prachtig voor een foto, maar als het gaat om wat er is gebeurd, is het minder handig.
In het verhaal over de aanrijding gebeurde dit inzoomen ook. Een relatief kleine gebeurtenis werd heel erg groot en heel erg belangrijk. Dit zorgde voor heel veel stress en emotie.
Wat vreselijk dat dit gebeurd was! En zo stom ook van haar! Nu zou ze misschien wel te laat op haar afspraak komen en wat zouden ze daar wel van denken? Wie moest ze nu bellen en waar kon ze dat telefoonnummer vinden? Hoe moest dat nou met de reparatie? Dan zou ze haar auto misschien een paar dagen kwijt zijn. En als het nou veel geld zou kosten? Had ze wel genoeg op haar rekening? Hoe gaat dat met de verzekering en het eigen risico? Leeuwen en beren, overal op de weg. Steeds verder en verder begon ze in te zoomen en de stress nam alleen maar toe.
Herken je dit patroon?
Als je er eens over nadenkt, dan zul je zien dat dit inzoomen heel vaak het geval is wanneer je je gestrest voelt. Je hebt één detail van een gebeurtenis gepakt en daar ben je op gaan inzoomen. Vaak gaat het over iets waar je niet tevreden over bent, waar je tegenop ziet of wat je graag anders had gedaan.
Stel je voor, je hebt een presentatie gehouden of een rapport ingeleverd. Achteraf bedenk je dat je iets vergeten bent te vermelden. Paniek! 'Wat stom dat ik dat ben vergeten! Hoe heb ik dat nou kunnen doen!' Je gaat je gespannen en onzeker voelen en aan jezelf twijfelen. Je krijgt het gevoel dat je tekort bent geschoten en onder de maat hebt gepresteerd.
Iedere keer dat je denkt aan je presentatie of rapport, is dat kleine onderdeel dat je vergeten bent het enige dat in je hoofd blijft spelen. De rest kun je niet meer zien. Je bent het grote beeld uit het helemaal oog verloren. Alle goede dingen van je rapport en je presentatie liggen volledig buiten je gezichtsveld. Het enige dat je nog kunt zien is wat er mis aan is. Volledig ingezoomd op dat ene detail.
Wat gebeurt er als je weer uitzoomt?
Dan zie je de gebeurtenis meer in de juiste proportie en je kunt veel meer relativeren.
Bij de presentatie heb je namelijk je boodschap prima kunnen overbrengen en hadden mensen het vooral over je duidelijke manier van presenteren en de interessante inhoud.
Het rapport is volledig goedgekeurd en de missende informatie heb je kunnen toevoegen in de begeleidende brief.
Uitgezoomd. Weg stress. Geen reden om aan jezelf te twijfelen. Alle reden om trots te zijn op wat je hebt gepresteerd.
En die aanrijding? Er was natuurlijk niemand gewond geraakt, de reparatie was snel (en goedkoop) geregeld en volgend jaar weet ze waarschijnlijk niet eens meer dat het gebeurd is. Al dat drama, al die stress, al die tranen, helemaal voor niets. Hoewel....
Het leverde mij wel weer een mooi verhaal voor mijn blog op!
Herken jij het inzoomen? Welke dingen bekijk jij meestal door de zoomlens?
Comentarios